Mijn gedachten dwalen af,
naar een ander land of oord

Mijn ademhaling rustig en hartslag kalm

Waar de geuren van lelievelden
mijn huis verkleuren

De hangmat boven ’t zwembad hangt en 
de wind mijn haren kamt
Aangenaam water om in te zwemmen
om daarna in bad te gaan met rozenolie en lemon

Mijlenver gestrekte lavendelvelden die het zicht bedekken
Door het lavendelpad loopt iemand, het enige wat ik zie is een silhouet.

Het schemert, warme flonkerende bewegingen van de fakkels
vertellen hun eigen verhaal, ze willen me iets zeggen, 
Ik luister naar het gefluister,

En dan…

Een hoop lawaai: geklop op het raam en de deurbel gaat,
terug in het nu, waarbij ik deze mooie gedachten verlaat.

Wandelend door het mooie Boekel,
rustig, door dorp en natuur
Door straten, lanen en mooie paadjes
lekker genieten, dat is pas puur
Maar ook kijken naar namen van straten,
van Koesmacht tot Veenmos,
en van Mutshoek tot Goor
Het zijn best wel mooie namen,
maar ik mis er nog wel hoor
Van Ottow tot Schafrat,
en van Kennedy tot de Raad
Dat zijn toch wel iconen,
ja, dat zijn wel namen van staat
Maar wat te denken van onze laatste burgervaders,
verdienen zij dan niet een straat?
Die hebben Boekel op de kaart gezet,
Dat zijn “Blikvangers” als ’t er om gaat
Denk aan het paadje in het trimbos,
dat zouden we een mooie naam kunnen geven
Dat we van het “Piërre Bospad”, of het
“Laantje van Driek” elders, nog veel plezier kunnen beleven.
Deze burgemeesters zijn voor mij de
blikvangers van de laatste jaren,
die komen nu pas écht boven drijven
Aan hen hebben we pas veel te danken,
en zullen nog lang in mijn herinnering blijven

Blik vanger, een ranger
We weten ervan, als het kan
Om te verhandelen en in de natuur te wandelen
Naar buiten om te wandelen
Heel puur in de natuur

Wij lopen in de pas, door het groene gras
Om te roemen, te kijken naar de bloemen
Om in te tomen, zien struiken en bomen

Effe een zucht, kijken naar de blauwe lucht
Ook een stille hint, voel de zwoele wind
En als het even kon, de warme zon

Geen geflemel, kijk de blauwe hemel
En van verre naar de sterren
Samen hossen naar die prachtige bossen
Zien we dat de heer dit ons aanbiedt,
en vergeten we dat niet
DE BLIKVANGER

In een ogenblik
ving ik jouw blik,
voelde een klik.
werd  plots gevangen
Met een onbekend verlangen.
Ach,
Keek jij nog maar wat langer.

Liefs,
Van jouw Blikvanger.

Gemeente Boekel heeft een nieuw boegbeeld
Een 52-jarige deerne uit D’eerd
Als verbinder en sterk bestuurder aan ons toebedeeld
Met zo’n leuk en sympathiek mens zijn we zeer vereerd

Impact maken is één van haar grootste drijfveren
Met mensen, die elkaar weten te vinden en er voor gaan
Op haar werk bij UWV, IBN en als wethouder kan ze teren
En voor de inzet van langdurige verbintenissen staan

Boerenapostel Gerlacus van den Elsen als bloedverwant
Samen, coöperatief oppakken en vol adrenaline
Rijkelijk gezegend met gezond boerenverstand
Deze blikvanger wordt er “inne van ons”: Caroline

Een blikvanger houd de natuur schoon,
dat scheelt voor de gemeente veel werk en extra loon.

Tijdens onze fietsvakantie word mijn blik  gevangen door een mooi stuk natuur,
paarse heide, mooie bomen en vennen en een zonsondergang,  het lijkt wel vuur.

Ik kan er geen genoeg van krijgen en blijf maar kijken, totdat hij helemaal ondergaat,
terwijl ik denk, met een beetje geluk  komt hij weer, met de dageraad.

De volgende dag, heb ik weer een prachtige natuurlijke beleving,
als ik wandel door onze mooie omgeving.

Ik zie een paddenstoel in het gras, die met rood en witte stippen,
ik juich, net als toen ik nog een kind was.

Dan verruim ik mijn blik  tot aan de horizon, en vergeet even al mijn zorgen,
en vol goede moed, kijk ik uit naar weer een nieuwe morgen.

Blik op oneindig,
kijk in de verte,
staren in de diepte:
geen vangst.

Je blik dichtbij,
gericht op een ander.
Hopen op ontvangst,
het vangen van elkander.

Mijn wens:
elke blik oneindig of dichtbij,
gevangen in een web van mensen draden.
Een ogenblik geen ik,
maar wij.

Als je de klemtoon verlegt kun je gemakkelijk een blikvanger zijn. Zonder een blik op te vangen heb je dan ook wel gein.

Sta je in de picture ben je een blikvanger. 
Maar valt een blik uit de schappen van een winkel, vang je een blik ben ik banger.

Boekel was tijdens corona veel in de krant maar ook op radio en tv in positieve als negatieve zin.
Blikken op ons als inwoners gericht dat hield voor sommigen onder ons nog wel wat in.

Staan in het middelpunt is geen probleem.
Echter waar dwalen die blikken dan heen.

Het is maar net hoe je iets ziet.
Dichten over je, als blikvanger, is zo simpel nog niet.

Gelukkig is die corona bijna in toom.
Dus staan onze blikvangers allemaal weer in den Doom.

Al kijkend naar de visser vangt hij mijn blik. 
Hij wenkt.....kom maar dichterbij.
Ik schuifel naar voren en zeg:
"Wat een rare hengel heb jij".

"Haha, ik ben magneetvisser.
Ik vang geen vissen, maar metaal.
Je wilt niet weten wat mensen in het water dumpen allemaal!

De meest bizarre zaken haal ik naar boven.
Ik kan mijn ogen vaak niet geloven.
Maar wat nou eens een échte blikvanger zou zijn.....
Een totaal lége magnetische lijn!

Geen troep meer om te vangen.
Een schone aarde, een utopisch verlangen.